ΝΕΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
Πληκτρολόγησε μια λέξη-κλειδί που σε ενδιαφέρει

AdBlock Detection Block

Επιτρέψτε τις διαφημίσεις στον ιστότοπό μας

Φαίνεται πως χρησιμοποιείτε κάποιο πρόγραμμα (ad blocking) αποκλεισμού διαφημίσεων.
Στηρίξτε μας για έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση.

KaterinaStikoudi

Μια φωτιά που δεν ξεχάσω ποτέ

Οι στάχτες που αφήνουν πίσω τους οι πυρκαγιές μένουν στις ψυχές και τις ζωές μας για πάντα.
4
'
Κατερίνα Στικούδη παιδικά χρόνια

Αρχές Αυγούστου 1998, με την οικογένειά μου, το αγαπημένο μας κόκκινο καντέτ, πολύ όρεξη και χαρά, όπως κάθε καλοκαίρι, αλωνίζαμε την Ελλάδα. Η μητέρα μου, ως εκπαιδευτικός, είχε σχεδιάσει να πάμε στην Πελοπόννησο με απώτερο σκοπό να επισκεφτούμε την Αρχαία Ολυμπία και να μας δείξει τον αρχαιολογικό χώρο, να μιλήσουμε για τους Ολυμπιακούς αγώνες και γενικότερα να μας κινητοποιήσει το ενδιαφέρον για τον αρχαίο πολιτισμό μας.

Εικόνα
Κατερίνα Στικούδη παιδικά χρόνια

 

Μετά την Πάτρα ήταν εύκολο να βρούμε παραλία για να κάνουμε μπάνιο. Νομίζω πήγαμε στην Κουρούτα. Το σχέδιο ήταν να βρούμε ένα ξενοδοχείο εκεί κοντά, να τρώγαμε σε ένα ταβερνάκι και το πρωί να πηγαίναμε στην Ολυμπία και στα γύρω χωριά.

Εικόνα
Κατερίνα Στικούδη παιδικά χρόνια

 

Καθώς πλησιάζαμε στο ξενοδοχείο που είχαμε εντοπίσει, είδαμε πολύ μεγάλη κινητικότητα στο δρόμο, πυροσβεστικά και πολλά αστυνομικά οχήματα, κόσμο ανάστατο, τρακτέρ, αγροτικά, υδροφόρες. Δεν άργησε να φανεί και καπνός στον ορίζοντα. Καταλάβαμε ότι κοντά υπήρχε φωτιά. Οι γονείς μου γενικά είναι αισιόδοξοι άνθρωποι, με γνήσια εμπιστοσύνη στις ικανότητες των ανθρώπων. Ο πατέρας μου είπε «σίγουρα θα τη σβήσουνε, τόσος κόσμος δε γίνεται να μείνει με σταυρωμένα χέρια».

Εικόνα
Κατερίνα Στικούδη παιδικά χρόνια

 

Πήγαμε στο ξενοδοχείο και βρήκαμε τα δωμάτια. Ήμουν αρκετά κουρασμένη, αλλά δεν κοιμήθηκα ήσυχα. Καταλάβαινα ότι υπήρχε αναμπουμπούλα, ο αέρας είχε γίνει πιο βαρύς και δεν ήταν μια τυπική καλοκαιρινή νύχτα από αυτές που είχα συνηθίσει στα 12 μου χρόνια. Μόλις ξύπνησα είδα το βλέμμα της ανησυχίας στους γονείς μου. Ρώτησα αν θα πηγαίναμε στην Αρχαία Ολυμπία και η μαμά μου είπε «κάτσε να δούμε τι γίνεται»… Στη συνέχεια μαζέψαμε τα πράγματα και μπήκαμε στο αυτοκίνητο.

Εικόνα
Κατερίνα Στικούδη γονείς

 

Στο δρόμο η εικόνα ήταν δραματικά αλλαγμένη από την προηγούμενη μέρα. Πολύ περισσότερα πυροσβεστικά αλλά και πολύς κόσμος να φεύγει από την περιοχή. Φορτηγά με πράγματα και κόσμος σε αναταραχή. Κάτι αστυνομικοί είπαν στον πατέρα μου ότι «δεν μπορούμε να περάσουμε προς τα νότια, γιατί οι δρόμοι έχουν κλείσει από τη φωτιά και ο κόσμος εγκαταλείπει τα σπίτια του». Πλέον τα πρόσωπά μας είχαν γεμίσει ανησυχία και φόβο. Βάλαμε το ράδιο και ακούσαμε ότι κινδύνευε η περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας. Οι γονείς μου δε χάσανε τη ψυχραιμία τους και η μητέρα μου ξεστόμισε απλά ένα «κρίμα».

Εικόνα
Κατερίνα στικούδη γονείς

 

Καθώς απομακρυνόμασταν από την περιοχή, ο καπνός λιγόστευε, οι φωνές χάνονταν, ο αέρας καθάριζε, αλλά οι εικόνες με τις οικογένειες στις καρότσες των αυτοκινήτων ήταν κολλημένες στο μυαλό μου ενώ σκεφτόμουν ότι θα μπορούσε να είμαστε εμείς αυτοί που θα φεύγαμε όπως όπως αν μια τέτοια φωτιά ήταν στο χωριό μας. Ο αδερφός μου το ‘κανε χειρότερο, όταν είπε «σκέψου πόσα ζώα θα χουν καεί»… σκοτείνιασα. Ο πατέρας μου ως άνθρωπος της δουλειάς μονολογούσε για τις καλλιέργειες φράουλας και άλλων τοπικών προϊόντων που θα γίνουν στάχτη…

Εικόνα
Κατερίνα Στικούδη γονείς

Μέσα στο καραβάκι καθώς περνούσαμε πλέον απέναντι στο Αντίρριο έβλεπες μόνο θλιμμένα πρόσωπα. Όταν φτάσαμε στη Λευκάδα σκεφτόμουνα τη φωτιά πολύ λιγότερο από πριν. Τότε η μητέρα μου με καθησύχασε και μου είπε «μη φοβάσαι, δεν είμαστε τόσο ανόητοι σαν λαός να δεχόμαστε τέτοια γεγονότα να γίνονται συχνά. Δηλαδή να καίγονται τα δάση, να χάνονται ζωές, να καταστρέφεται η οικολογική ισορροπία, να διαλύονται περιουσίες και μαυρίζει η ψυχή μας κάθε καλοκαίρι». Σκέφτηκα «δίκιο θα ‘χει… έτσι είναι» και κοιμήθηκα πιο ήσυχα καθώς συνεχίστηκαν οι διακοπές μας.

Κατερίνα Στικούδη

Υ.Γ. 1 Οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι «καθαρά» συμπτωματική.

Υ.Γ. 2 Η φωτιά στην Ηλεία το 1988 προκάλεσε 100.000 στρ. καμένων εκτάσεων, εκ των οποίων τα 77.000 στρ. ήταν δασικές και τα υπόλοιπα γεωργικές, καθώς και την καταστροφή 85 γεωργοκτηνοτροφικών εγκαταστάσεων και το θάνατο 60 ζώων. Βέβαια αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στην καταστροφή του 2007.

Αγαπημένο